İşçiler şehir hastanelerini dinlenme tesisi yapacak

Türkiye’de şehir hastaneleri dönemi başlıyor. Uzun süredir sözü edilen hastanelerden ilki yarın Mersin’de “hizmete” açılıyor. Anadolu Ajansı olayı, hastanedeki sağlık hizmetinin “kamu garantisinde” olduğu şeklinde duyurmuş, fakat bunun ne anlama geldiğini açıklamaya gerek duymamış. Habertürk ve Sözcü ise daha çok hastanenin “5 yıldızlı otele” benzediğini öne çıkartmış.

Mersin Tabip Odası da bir açıklama yapmış. Açıklamada kendilerinin de “teknolojik olarak yeterli donanıma sahip, modern sağlık kuruluşlarında” çalışmak istediklerini belirtmişler. Anlaşıldığı kadarıyla hastane “otoyol – köprü” mantığıyla işletilecekmiş. Hani köprüden taahhüt edilen sayıda araç geçmezse farkı hazine ödeyecek ya, hastane de yüzde 70 doluluğa ulaşamazsa, farkı yine hazine ödeyecekmiş.

Kuşkusuz Mersin Tabip Odası’nın bildirisinde dikkat çektiği başka önemli noktalar da var, fakat burada tartışılması gereken çok daha önemli bir konu var: neden yeni hastaneler açıyoruz?

Gerçi ortada aslında “yeni” hastane yok. Mersin’deki 800 yataklı iki hastane kapatılıyor, yerine 1.300 yataklı Şehir Hastanesi açılıyor. Yine de yatak sayısında ciddi artış olduğu yadsınamaz. O halde soruyu “neden yatak sayısı arttırılıyor?” şeklinde de sorabiliriz. Veya yeni hastane açmak ya da yatak sayısını arttırmak “marifet mi” diye de sorulabilir.

Medyaya ve iktidar yetkililerine bakılırsa marifet! Yoksa neden bu kadar yaygara kopartılsın? TV haberlerinde açılışa katılanların hepsi çok iyi bir iş yaptıklarından emin görünüyor.

Oysa işçi sınıfı ileride yeni hastanelerin açılışını değil, mevcut hastanelerin ihtiyaç kalmadığı için “kapanışını” törenlerle kutlayacak. Çünkü işçi sınıfı hastalıkları tedavi etmekten çok “önlemek” için çaba harcayacak. Bunun için hastanelere değil, “sağlık” kurumlarına gereksinim duyulacak.

Peki, bu Şehir Hastaneleri ne olacak? İşçi sınıfı bu hastanelerin hepsini dinlenme tesisi yapacak. Belki de AKP hükumeti geleceği gördü ve bu nedenle bu hastaneleri dinlenme tesisi gibi yaptırdı, ne dersiniz?   

Akif Akalın