Bugün Kepez Kent Konseyi’nin Genel Kurulu vardı. Tabii cep telefonları uçuş düzenine alındığından dış dünya ile ilişkimiz kesilmişti. Erdal Atabek abiyi yitirdiğimizi bu nedenle geç öğrenebildim.
Erdal abi, lafın gelişi değil, gerçekten abimizdi. Ben 1970’li yıllarda tıp fakültesinde öğrenciyken, Erdal abi o zaman merkezi İstanbul’da olan Türk Tabipleri Birliği’nin Merkez Konseyi Başkanı’ydı. Ama ne başkan!
Erdal abi 1960’lı yıllara kadar devletin korporatist bir anlayışla örgütlediği Tabip Odaları ve Türk Tabipleri Birliği’ni gerçek bir “demokratik kitle örgütü” haline getirmiş ve işçi sınıfının ve emekçilerin toplumsal kurtuluş mücadelesine omuz veren bir meslek odasına dönüştürmüştü.
Erdal Atabek’in “biz hekimlerin sınıfsal konumunu sağlık emekçisi olarak yeniden tanımladık” cümlesiyle özetlenebilecek bu süreçte TTB, hekimlerin “mesleki çıkarlarından” ziyade, halkın “sağlık hakkı” için mücadelede öne çıkmaya başlamıştı.
Daha birkaç yıl öncesine kadar en büyük sosyal etkinliği 14 Mart’larda büyük “balolar” düzenlemek olan meslek odasını, 1970’li yıllarda hekimlerin 1 Mayıslarda üzerinde “Yolumuz İşçi Sınıfının Yoludur” yazılı pankartların arkasında görkemli kortejler oluşturduğu mücadeleci bir örgüt yapmıştı.
Türkiye’nin ilk Ulusal İşçi Sağlığı Kongresi Erdal Abi’nin TTB Merkez Konseyi Başkanı olduğu dönemde düzenlendi. Erdal abi Kongre’nin açılışında yaptığı konuşmasında, Çalışma ve Sağlık bakanlarının gözlerinin içine bakarak, kapitalist ülkelerde işçi sağlığı hizmetinin asıl amacının işçiye gerçekten sağlık hizmeti götürmek değil, “üretimin aksamaması” olmasını eleştiriyordu.
Elbette bu eylemleri Erdal abiyi sermaye çevreleri ve faşist güçler için bir boy hedefi haline getirmişti. 12 Eylül 1980 askeri darbesi, Barış Derneği’nin de kurucuları arasında yer alan Erdal abiyi Şubat 1982’de tutuklayarak 38 ay cezaevine kapattı.
Bugün aramızdan ayrılan Erdal abi, onurlu bir yaşam sürdü ve ben dahil birçoklarımıza “örnek” oldu. Abimizi asla unutmayacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder